Wydanie pierwsze.
Łódź: Wydawnictwo Łódzkie 1984. ISBN 8321803016.

20 cm, oprawa kartonowa oryginalna, 203,[1] s., [24] s. tabl. Stan idealny, książka jak nowa. Masa egz.: 240 g.
Analiza wydarzeń 1980-1981 w Łodzi pisane z punktu widzenia rządowej socjalistycznej socjologii.
OD AUTORÓW
Wydarzenia polskiego lata 1980 r. oraz następujących po nim miesięcy, tak brzemienne w skutki nie tylko dla nas, Polaków, ale również z uwagą śledzone w świecie, są szczególnie interesującym polem badawczym dla socjologa. Dają możliwrość penetracji in vivo narastania i wyzwalania się reakcji społecznych, badania ich przebiegu oraz świadomości uczestniczących w nich ludzi. Składające się na niniejszą książkę studia powstawały wraz z rozwojem wydarzeń. Podjęliśmy na bieżąco próbę śledzenia i opisania spraw, które niosło życie, oraz zebrania i zanalizowania opinii łódzkich włókniarzy, będących nie tylko uczestnikami, ale i współtwórcami procesu, który w publicystycznym skrócie myślowym został nazwany "kolejną polską odnową".
Wszystkie studia składające się na naszą książkę są rezultatem badań i obserwacji, prowadzonych od września 1980 r. do września 1981 r. w łódzkich zakładach przemysłowych, i właśnie jak gdyby oczami zatrudnionych w nich robotników, w większości kobiet, staramy się spojrzeć na sprawy ogólniejsze, dziejące się w kraju. W historii polskich ruchów rewolucyjnych Łódź zajmuje ważne miejsce, tutaj w 1861 r. wystąpili burzyciele maszyn, tutaj w czerwcu 1905 r. trwały trzydniowe walki robotników na barykadach, a w latach 1923, 1928, 1933 i 1937 odbyły się głośne strajki i wystąpienia robotnicze. W okresie Polski Ludowej protesty łódzkich robotników mają również ogólnokrajowe znaczenie. Wspomnijmy w tym miejscu choćby włókniarski strajk w 1971 r. Warto jednocześnie podkreślić, że prowadząc badania w jednym z najważniejszych zakładów pracy Łodzi, w ZPB im. J. Marchlewskiego, spotykaliśmy robotników, którzy — poczynając od lat czterdziestych i pięćdziesiątych — wielokrotnie uciekali się do strajku jako formy realizacji swych potrzeb i oczekiwań, jakkolwiek te formy protestu robotniczego były wstydliwie ukrywane.
Łódź latem 1980 r. znalazła się na drugim planie wydarzeń, jej rola była przede wszystkim wspierająca, ale przecież tysiące ludzi w fabrykach i innych zakładach pracy, którzy w sierpniu zdecydowali się rozpocząć strajk lub w inny sposób wyrazić swoje zdanie, miało świadomość uczestniczenia w przemianie, która dokonywała się w kraju. Na tę drugoplanowość i inne specyficzne łódzkie cechy opisywanych sytuacji zwracamy uwagę w poszczególnych rozdziałach książki.
W tym miejscu pragniemy podkreślić, że kiedy latem 1980 r. zdecydowaliśmy się dokonać opisu łódzkich strajków, sądziliśmy, że na tym nasza praca się zakończy. Jednak bieg wydarzeń, których byliśmy bezpośrednimi lub pośrednimi obserwatorami, wprowadził korektę do naszych zamierzeń. Powstawały nowe sytuacje, nowe napięcia, nowe przyczyny protestów i dlatego w końcu 1980 r. postanowiliśmy śledzić wydarzenia będące kontynuacją sierpniowych strajków. Tak doszło do kolejnych badań i napisania kolejnych studiów, które ułożone chronologicznie, są — jak się nam wydaje — próbą utrwalenia opinii, ocen i odczuć łódzkich robotników w dramatycznych momentach najnowszej historii ojczystej.
Nasze rozważania obejmują okres jednego roku, kończymy je we wrześniu 1981 r., gdy kryzys ekonomiczny i społeczny trwa, gdy toczy się walka polityczna o przyszły kształt Rzeczypospolitej, gdy podejmowane są nie tylko próby modyfikacji polskiego modelu socjalizmu, ale także i próby jego zanegowania.
Podstawowym terenem naszej penetracji badawczej byty dwa łódzkie zakłady pracy: ZPB im. Juliana Marchlewskiego (stan załogi ok. 6 tys. osób) i ZPB im. Stanisława: Kunickiego (stan załogi ok. 2 tys. osób). Interesowały nas przede wszystkim poglądy, opinie i zachowania robotników zatrudnionych bezpośrednio w produkcji. Właśnie oni są bohaterami naszych studiów. W tym miejscu pragniemy wszystkim respondentom, cierpliwie tolerującym naszą obecność w fabrykach i z życzliwością odpowiadającym na nasze pytania, złożyć serdeczne podziękowanie, bowiem są oni także współautorami tej książki.
Łódź, wrzesień 1981 r.