Wydanie pierwsze.
Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1956.

21 cm, oprawa twarda płótno oryginalna, 309,[3] s., errata. HB, Fine, no jacket. Książka szyta. Stan książki prawie idealny, płótno czyste, jedynie górna krawędź bloku książki jest nieco przykurzona. Ładny egzemplarz. Masa egz.: 390 g.
Jest to ostatnia praca literacko-historyczna zmarłego tragicznie autora. Czytana była w odcinkach radiowych w latach 1949-1950, a następnie drukowało ją warszawskie Słowo Powszechne. Kształt książkowy uzyskała w roku 1956, w sześć lat po tragicznej śmierci pisarza. Choć wiedza o naszym narodowym wieszczu wzbogaciła się od tamtego czasu niepomiernie, to przecież nie naukowe kryteria przykładać należy do tej pięknej, barwnej i pełnej narracyjnej swady gawędy o Mickiewiczu. Utrzymana jest ona w tradycji swobodnej narracji "gawędy ziemiańskiej", pokazuje Mickiewicza w bliskim związku ze środowiskiem i geografią "małej ojczyzny", z której wyrasta jego poezja.
LCCN 99198340; PG7158.M51 P78 1998 [ed. 1998]. OCLC: 13419456